به طور كلي پلاستيك ها را میتوان به دو دسته زير تقسيم نمود:
الف- پلاستيك هايي با كاربرد عمومي (Gp( General purpose
ب- پلاستيك هاي مهندسي Engineering Plastic
الف-پلاستيك هاي با كاربرد عمومي
حدود ٨٥ درصد از كل پلاستيك هاي توليدي جهان به توليد پلاستيك هاي GP اختصاص دارد. از مهمترين پلاستيك هاي اين خانواده مي توان به پليمرهاي زير اشاره نمود:
– پلي اولفين ها PP,PE
– پلي وينيل كلرايد PVC
– پلي استايرن PS
– كوپليمر استايرن – اكريلونيتريل- بوتادين ABS
ب-پلاستيك هاي مهندسي
پلاستيك هاي مهندسي به پليمرهايي اطلاق مي شود كه در بعضي موارد به دليل دارا بودن خواص فيزيكي و مكانيكي بالا مي توانند جايگزيني براي سراميك و شيشه و برخي فلزات باشند. به طور كلي اغلب پلاستيك هاي اين خانواده مي توانند حرارت و فشار بالا را تحمل كنند، قابليت ماشين كاري دارند و داراي پايداري ابعادي قابل قبولي نيز هستند. مهمترين پلاستيك هاي مهندسي عبارتند از:
– پلي استال POM
– پلي كربنات PC
– پلي اتر ايميد
– پلي آميد PA
– پلي يورتان PU
– پلي سولفون PS
پليمرهاي فلوئوردار PF
– پلي تترا اتركتون
– پلي متيل متاكريلات PMMA
– رزين وينيل استر
در این پست پروژه ای تحت عنوان مطالعات امكان سنجي مقدماتي طرح توليد شيلنگ های فشار قوی به صورت pdf جهت دانلود قرار داده شده است.
