ساخت و مصرف چسب از گذشته رايج بوده است. در قديم، از موادي چون قير و صمغ درختان به
عنوان چسب استفاده مي کردند. در تمام قرون گذشته و همچنين قرن نوزدهم چس بها منشأ حيواني و يا گياهي داشته اند. چسب هاي حيواني به طور عمده بر مبناي کلوژن ماماليام Mammaliam بودند که پروتئين اصلي پوست، استخوان و رگ و پي است و چسب هاي گياهي از نشاسته و دکسترين دانه هاي گندم، سيب زميني و برنج تهيه مي شدند.
– انواع چسب ها
چسب هاي اپوکسیدی :
اپوکسيدها، بهترين نوع چسب هاي شناخته شده ساختماني هستند و بيشترين کاربرد را دارند. رزيناپوکسي که اغلب در حالت معمول استفاده مي شود، معمولاً دي گيليسريل اتر بيس فنل ناميده مي شود به وسيله واکنش نمک سديم از بيس فنل A با اپي کلروهيدرين ساخته مي شوند. آمين هاي آروماتيک و آليفاتيک به عنوان عامل سخت کننده استفاده مي شوند. اين چسب ها به چوب، فلزات، شيشه، بتن، سراميک ها و پلاستيک هاي سخت به خوبي مي چسبند و در مقابل روغ نها، آب، اسيدهاي رقيق، بازها و اکثر حلال ها مقاوم هستند. بنابراين کاربرد بيشتري در چسباندن کفپوش هاي وينيلي در سرويس ها و مکان هاي خيس و به سطوح فلزي دارند.
چسب هاي فنوليک براي فلزات :
وقتي که فنل با مقدار اضافي فرمالدئيد تحت شرايط بازي در محلول آبي واکنش کند، محصول که
تحت عنوان رزول شناخته شده و اليگومري شامل فنل هاي پلدار شده توسط اتروگرومتيلن روي حلقه هاي بنزن مي باشد، بدست مي آيد. براي جلوگيري از تشکيل حفره هاي پر شده از بخار، اتصالات چسب هاي فنوليک تحت فشار، معمولاً بين صفحات پهن فولادي گرم شده توسط پرس هيدروليک سخت مي شوند. به دليل شکننده بودن فنولي کها، پليمرهايي از جمله پلي وينيل فرمال، پلي وينيل بوتيرال، اپوکسيدها و لاستيک نيتريل اضافه م يشود تا سخت تر گردند.
چسب هاي تراکمي فرمالدئيد براي چوب:
تعدادي از چسب هاي مورد استفاده براي چوب نتيجه تراکم فرمالدئيد با فنول و رزوسينول ( ١و ٣ دي هيدروکسي بنزن) هستند. بقيه با اوره يا ملامين متراکم مي شوند.
چسب هاي آکریلیک:
چسب هاي ساختاري شامل منومرهاي آکريليک توسط افزايشي راديکال آزاد در دماي محيط سخت مي شوند.
در این پست پروژه ایی تحت عنوان مطالعات امكان سنجي مقدماتي طرح توليد چسب طبي به صورت pdf جهت دانلود قرار داده شده است.
