اکسیژن و نیتروژن به عنوان مهمترین گازهاي تشکیل دهنده هوا که در حیات موجودات زنده نقش عمده ای را ایفا می کنند، شناخته می شوند. هوا متشکل از 21 % اکسیژن، 78 % نیتروژن و یک درصد مابقی گازها از جمله دي اکسید کربن، گازهاي بی اثر، اکسیدهاي نیتروژن و گوگرد و … است.
نام اکسیژن از کلمه یونانی oxy ( به معناي اسیدي – تیز) و لاتین gen ( به معناي تولید) تشکیل شده است که معناي تحت الفظی غلط تولید اسید را می دهد. این اعتقاد اشتباه براي اولین بار توسط لاوازیه مطرح شده بود. این گاز که از سال 1790 به بعد اکسیژن نامیده شد، براي نخستین بار در سال 1774 (با نام Dephlogisticated ) کشف شد. تولید این گاز در دهه هاي اخیر در مقیاس بزرگ در دماهاي پایین به صورت تقطیر هواي مایع یا دوره هاي معمولی با استفاده از مواد جاذب انجام می شود. این مواد جاذب عمدتاً غربالهاي مولکولی هستند. در این روش با حذف نیتروژن از هوا اکسیژن و آرگون تولید می شود. این گاز در دهه 80 میلادي تقریباً چهارمین رتبه از نظر حجم تولید در جهان را داشته است.
نام نیتروژن نیز از کلمات لاتین (Nitrum یا Niter) به معناي شوره و (gen) تشکیل شده است و از سال 1790 به بعد به کار برده شد. این اسم تداعی موادي را می کند که داراي ترکیب شوره هستند، مانند جوهر شوره که نام مستعار اسید نیتریک ( HNO3 ) می باشد. این گاز تقریباً پنجمین رتبه را از نظر حجم تولید در دهه 80 میلادي دارا بوده است که فرآوري آن در مقیاس صنعتی به وسیله تقطیر جزئی هواي مایع مسیر می باشد. این گاز از تجزیه آمونیاك نیز به دست می آید.
آرگون نیز همانطور که از اسمش پیداست به معناي غیر فعال می باشد که از کلمه یونانی Argos گرفته شده است که به وضوح خاصیت و طبیعت خنثی این گاز را در شرایط عادي نشان می دهد. این نام براي اولین بار در سال 1894 به کار برده شد.
در این پست مطلبی با عنوان مطالعات امکان سنجی مقدماتی طرح تولید آرگون , اکسیژن , نیتروژن جهت دانلود قرار داده شده است.
