کلیات تعریف بیمه
بیمه قراردادي است که اشخاص با پرداخت وجهی تحت عنوان حق بیمه، منعقد کنند که در صورتی که موضوع بیمه گذاشته به نحوي از انحاء در مخاطره افتد شرکت بیمه از عهده خسارت برآید. بیمه شامل موارد ذیل می شود: بیمه عمر، بیمه اعضاء بدن، بیمه حریق، بیمه سرقت و غیره.
بیمه در ساده ترین تعریف؛ روشی است براي انتقال ریسک. مطابق تعریف ماده یک قانون بیمه ایران، بیمه عبارت است از قراردادي که به موجب آن یک طرف (بیمه گر) تعهد میکند در ازاي پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر (بیمه گذار) در صورت وقوع یا بروز حادثه، خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی را بپردازد.
متعهد را بیمه گر، طرف تعهد را بیمه گذار و وجهی را که بیمه گذار به بیمه گر میپردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه میشود موضوع بیمه نامند. این تعریف بیمه را صرفا“ عقدي دانسته که بین طرفین قرارداد یعنی بیمه گر و بیمه گذار منعقد میشود و براي هریک تعهداتی به وجود میآورد. لکن از نظر فن بیمه، بیمه عبارت از این نیست که بین بیمه گر و یک بیمه گذار رابطه حقوقی ایجاد کند. اگر در مقابل بیمه گر فقط یک بیمه گذار وجود داشته باشد اصولا“ بیمه اي وجود ندارد و عمل بیمه گر توجیه پذیر نیست.
با توجه به ماهیت عمل بیمه، قرارداد بیمه گر با بیمه گذار زمانی کار بیمه گري تلقی میگردد که یکی از هزارها قراردادي باشد که بین بیمه گر و بیمه گذار بسته شده و بعبارت دیگر بیمه گذار در زمره گروه بیمه گذاران قرار گیرد.
بیمه یکی ازشیوه هاي مدیریت ریسک می باشد (انتقال ریسک به فرد یا سازمان دیگر).
