انسان از زما ن هاي قد يم از صمغ درختان و گياهان عنوان چسب استفاده مي کرده است و تا اواخر قرن ١٩همه چسب هاي مورد استفاده بشر منشاء گياهي و حيواني داشتند و از انواع نشاسته و يا پرووتئين هايحيواني ساخته مي شوند.
اولين بار در دهه ١٩٣٠ گلداشم يت در آلمان و باکلند در آمر يکا موفق به توليد چسب هاي مصنوعي از رزين فنل فرمالد ئيد شدند که جهت تو ليد فيبر فشرده از خاک اره و قطعات قالبگيري بکار مي رفت و پس از آن نيز از رزين هاي اوره فرمالدئيد به عنوان چسب در ساخت ورقه هاي نئوپان استفاده شد.
ساخت چسب ها از پليمرهاي مصنوعي در زمان جنگ جهاني دوم و پس از آن توسعه بسياري يافت و تاکنون بطور روز افزون در حال گسترش است.
چسب پي و ي سي جهت اتصال قطعات مختلف پلاستيک پي و ي سي (پلي و نيل کلر ايد) مورد استفاده قرار مي گيرد. اين پلاستيک از جمله پر مصرف تر ين پلاستيک ها در جهان مي باشد و براي همه آنها استفاده کرد و چسباندن بعضي از آنها بسيار حساس و دشوار مي باشد.
